- günəşsiz
- sif.1. Günəş olmayan, işıq olmayan, günsüz. Günəşsiz hava.2. Gün düşməyən, işıqsız. Günəşsiz zirzəmi. Günəşsiz otaq. – Zindanın işıqsız, günəşsiz qaldı; Hümmətin ucadır, dam alçaq, Nəbi! Şəhriyar.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
günəşsiz
Look at other dictionaries:
günəşsizlik — is. Günəşsiz yerin və ya havanın halı. Havanın günəşsizliyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
günsüz — bax günəşsiz. Günsüz hava. Günsüz yer … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
havasız — sif. və zərf Havası olmayan və ya pis olan; boğanaq. Havasız otaq. – Qaldılar onun da lap alt qatında; İşıqsız, havasız, qıfıl altında. H. K. S.. Doğma əminin evi Səmədə günəşsiz, havasız bir zindan kimi görünürdü. İ. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hünərsiz — sif. Hünəri olmayan, hünəri çatışmayan, hünər göstərə bilməyən; bacarıqsız, qabiliyyətsiz, istedadsız, fərsiz, fərasətsiz. Hünərsiz adam. – Elmsiz kimsənə hünərsizdir; Elmi bitərbiyət səmərsizdir. S. Ə. Ş.. O insandır ki, hər haqqı, nəsibi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
insansız — sif. İnsan olmayan, insan yaşamayan; adamsız. İnsansız yerlər. – . . İnsansız təbiət Mirzəyə sanki həmlə edirdi. S. R.. // Zərf mənasında. Bilirsən ki, sən; Günəşsiz, insansız yaşamadım mən!. . Z. Xəlil … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səs — is. 1. Qulağa gələn, eşidilən səda; eşitmə orqanının qavradığı şey; ün, səda. Uzaqdan səs gəlir. Zurna səsi. Top səsi. – Həyətdə Cəfər əminin fiti və tənbəl tənbəl atılan addımlarının səsi eşidilirdi. H. N.. // Danışma, oxuma, qışqırma və s.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərq — is. <ər.> Şimşək. // Bədii təsvirlərdə. Bərqü baran sanma kim gördükdə ahü əşkimi. . . F.. // Parıltı. Bərq etmək – bax bərq vurmaq. Rövşən etməz yüz min günəş bərq etsə; Bu möhnətdə qaralanmış könlümü. M. V. V.. Bərq vermək – bax bərq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dirilik — is. 1. Diri, canlı cismin halı, diri halda olma; sağlıq. Ölü öldü, diriyə dirilik gərək. (Ata. sözü). // Varlıq, mövcudluq, var olma, mövcud olma. <Qədir:> Mən yekəlikdə adamın diriliyini danırlar. M. C.. 2. Həyat, yaşayış, güzəran.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərəkətsiz — sif. 1. Hərəkət etməyən, tərpənməz halda olan, qımıldanmayan. Yayın orta aylarında gün otları yandırır; Hərəkətsiz o təbiət məzarlığı andırır. S. V.. İşıq titrədikcə <Qaragünənin> qaya parçası kimi hərəkətsiz üzündə əcaib kölgələr oynaşır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
